Σεληνιακή και ηλιακή άλως.

Στη Μετεωρολογία με τον όρο Άλως νοείται το φαινόμενο εκείνο που προκαλείται από τη διάθλαση και ανάκλαση του ηλιακού ή σεληνιακού φωτός επί των παγοκρυστάλλων των νεφών. Συνεπώς απαντώνται δύο είδη άλω, οι ηλιακοί και οι σεληνιακοί. Φωτογραφίες και των δυο ειδών θα δείτε παρακάτω από το Αστεροσκοπείο Ευρυτανίας.

Επειδή βασική προϋπόθεση είναι η δημιουργία των παγοκρυστάλλων δεν μπορεί να προκαλέσουν το φαινόμενο αυτό εκτός από νέφη που βρίσκονται σε ύψος πάνω από 6.000μ. Και τέτοια νέφη είναι τα λεγόμενα ανώτερα ή θυσανοστρώματα (Cirrostratus).

Με τον όρο «άλως» παρατηρούνται πολλά φαινόμενα ατελή, κύρια όμως εικόνα της άλω είναι εκείνη που παρατηρείται ως μέγας κύκλος σε απόσταση (ακτίνα) 22° έως 46° από το κέντρο της πηγής Ηλίου ή Σελήνης. Στη πρώτη περίπτωση ο κύκλος έχει χρώμα λευκό, όταν όμως είναι έντονο το φαινόμενο το εσωτερικό είναι χρώμα ερυθρό με διάφορες χρωματικές ζώνες (πορτοκαλί, κίτρινη και σπανίως πράσινη) προς το εσωτερικό. Πολύ σπάνια παρατηρείται και κυανή εξωτερική όλων.

Το μέρος του Ουρανού που περικλείει η άλως είναι πάντα ασθενέστερα φωτιζόμενο σε σχέση με την υπόλοιπη έκταση. Στη περίπτωση της ακτίνας των 46° οι παραπάνω χρωματισμοί είναι έντονα ευδιάκριτοι. Αλλά συνήθως η Άλως αυτή δεν διακρίνεται ολόκληρη, αλλά μέρος αυτής πάνω από τον ορίζοντα. Σε σπάνια περίπτωση απέχει 90°, τότε παρατηρούνται δύο τόξα.

Ανάλογα της θέσης όμως που βρίσκεται ο Ήλιος ή η Σελήνη το φαινόμενο της άλω μπορεί να συνοδεύεται και με άλλα συναφή φαινόμενα όπως: στήλες, φωτεινός σταυρός, περιζενιθιακό τόξο κ.ά.

Στη Μετεωρολογία η μεν άλω η ηλιακή συμβολίζεται με κύκλο στον οποίο φέρεται κάθετος και οριζόντια διάμετρος ως σταυρός, ενώ η σεληνιακή άλως με άνω ημικύκλιο με οριζόντια διάμετρο και κάθετη ακτίνα (δηλαδή το μισό του συμβόλου της ηλιακής)

Γενικά το φαινόμενο αυτό ανήκει στι «υφεσιακές» καταστάσεις δηλαδή όταν ακολουθεί Ύφεση χωρίς αυτό όμως να αποτελεί και ασφαλές προγνωστικό κριτήριο καιρού παρότι συνήθως το ακολουθούν θύελλες.

Στα γεωγραφικά πλάτη, όπως της Ελλάδας το φαινόμενο αυτό μάλλον κρίνεται ασύνηθες αλλά όχι και σπάνιο ιδίως το θέρος και το μήνα Φεβρουάριο.