Το νεφέλωμα της Ίριδας (NGC 7023, Caldwell 4)

Τα πρώτα αποτελέσματα από την χθεσινή φωτογράφιση του νεφελώματος της Ίριδας (NGC 7023, Caldwell 4).Το χρώμα είναι φτωχό ακόμα αφού έχει προστεθεί απο λήψεις με dslr το 2015.Στο μέλλον θα υπάρξει μεγάλη διαφορά.

Το Νεφέλωμα Ίριδα είναι φωτεινό νεφέλωμα ανάκλασης στον αστερισμό Κηφεύς. Στην πραγματικότητα το NGC 7023 είναι το αστρικό σμήνος μέσα στο νεφέλωμα LBN 487. Το 487 φωτίζεται από το άστρο SAO 19158 που έχει φαινόμενο μέγεθος +7 ενώ το ίδιο έχει φαινόμενο μέγεθος +6.8. Βρίσκεται κοντά στους μεταβλητούς αστέρες τ Κηφέως και β Κηφέως (Αλφίρκ). Απέχει 1.300 έτη φωτός και εκτείνεται για έξι έτη φωτός από άκρο σε άκρο.

Φωτογραφία του Άστρου μας στο υδρογόνο. Χαμηλή ηλιακή δραστηριοτητα με καμία κηλίδα και ελάχιστες εκλάμψεις. Κρυο και εδώ ,κρύος και ο Ήλιος.

Telescope Lunt B600 Hydrogen Alpha.

Asi 120 Mc .

Βράβευση του αστροφυσικού Dr Σταμάτη Κριμιζή
και η συζήτηση μαζί του για τις επιστήμες στην Ελλάδα.

 Σήμερα γνώρισα απο κοντά τον αστροφυσικό Κ. Σταμάτη Κριμιζή ,αυτόν τον σημαντικό άνθρωπο που μας πρόσφερε την γνώση για το πλανητικό μας σύστημα ,μέσα απο τις διαστημοσυσκευες όπου σχεδίασε και δούλεψε ο ίδιος και η ομάδα του(Cassini-Horizons-Voyager).Δείτε μια συνέντευξη από το star Λαμίας. Θα ακολουθήσει και φωτογραφικό υλικό από την σημερινή βράβευση στο Αστεροσκοπειο Ύπατης καθώς και τι μας είπε ώστε να συνεχίσουμε (κόντρα στις γελοίες κρατικές συνθήκες) με μεγαλύτερο ζήλο το έργο μας ως άνθρωποι και σύλλογοι αστρονομίας.

https://tvstar.gr/fthiotida-articles/91833-oloi-itan-ekei-gia-ton-st-krimizi-video

Σεληνιακή και ηλιακή άλως.

Στη Μετεωρολογία με τον όρο Άλως νοείται το φαινόμενο εκείνο που προκαλείται από τη διάθλαση και ανάκλαση του ηλιακού ή σεληνιακού φωτός επί των παγοκρυστάλλων των νεφών. Συνεπώς απαντώνται δύο είδη άλω, οι ηλιακοί και οι σεληνιακοί. Φωτογραφίες και των δυο ειδών θα δείτε παρακάτω από το Αστεροσκοπείο Ευρυτανίας.

Επειδή βασική προϋπόθεση είναι η δημιουργία των παγοκρυστάλλων δεν μπορεί να προκαλέσουν το φαινόμενο αυτό εκτός από νέφη που βρίσκονται σε ύψος πάνω από 6.000μ. Και τέτοια νέφη είναι τα λεγόμενα ανώτερα ή θυσανοστρώματα (Cirrostratus).

Με τον όρο «άλως» παρατηρούνται πολλά φαινόμενα ατελή, κύρια όμως εικόνα της άλω είναι εκείνη που παρατηρείται ως μέγας κύκλος σε απόσταση (ακτίνα) 22° έως 46° από το κέντρο της πηγής Ηλίου ή Σελήνης. Στη πρώτη περίπτωση ο κύκλος έχει χρώμα λευκό, όταν όμως είναι έντονο το φαινόμενο το εσωτερικό είναι χρώμα ερυθρό με διάφορες χρωματικές ζώνες (πορτοκαλί, κίτρινη και σπανίως πράσινη) προς το εσωτερικό. Πολύ σπάνια παρατηρείται και κυανή εξωτερική όλων.

Το μέρος του Ουρανού που περικλείει η άλως είναι πάντα ασθενέστερα φωτιζόμενο σε σχέση με την υπόλοιπη έκταση. Στη περίπτωση της ακτίνας των 46° οι παραπάνω χρωματισμοί είναι έντονα ευδιάκριτοι. Αλλά συνήθως η Άλως αυτή δεν διακρίνεται ολόκληρη, αλλά μέρος αυτής πάνω από τον ορίζοντα. Σε σπάνια περίπτωση απέχει 90°, τότε παρατηρούνται δύο τόξα.

Ανάλογα της θέσης όμως που βρίσκεται ο Ήλιος ή η Σελήνη το φαινόμενο της άλω μπορεί να συνοδεύεται και με άλλα συναφή φαινόμενα όπως: στήλες, φωτεινός σταυρός, περιζενιθιακό τόξο κ.ά.

Στη Μετεωρολογία η μεν άλω η ηλιακή συμβολίζεται με κύκλο στον οποίο φέρεται κάθετος και οριζόντια διάμετρος ως σταυρός, ενώ η σεληνιακή άλως με άνω ημικύκλιο με οριζόντια διάμετρο και κάθετη ακτίνα (δηλαδή το μισό του συμβόλου της ηλιακής)

Γενικά το φαινόμενο αυτό ανήκει στι «υφεσιακές» καταστάσεις δηλαδή όταν ακολουθεί Ύφεση χωρίς αυτό όμως να αποτελεί και ασφαλές προγνωστικό κριτήριο καιρού παρότι συνήθως το ακολουθούν θύελλες.

Στα γεωγραφικά πλάτη, όπως της Ελλάδας το φαινόμενο αυτό μάλλον κρίνεται ασύνηθες αλλά όχι και σπάνιο ιδίως το θέρος και το μήνα Φεβρουάριο.

Ο γαλαξίας του Τριγώνου.

Και ο αγαπημένος μου Γαλαξίας πλέον με προσθήκη λήψεων στο Υδρογόνο 100 λεπτών γίνεται εκπληκτικά εντυπωσιακός. Οι δομές των νεφελωμάτων όπου γίνεται η δημιουργία νέων κόσμων είναι πιο εμφανής από ποτέ.

Συνολο εκθεσεων περιπου 5 ωρες.

Ο υπέροχος γείτονας Γαλαξίας του Τριγώνου(Μ33).Απέχει από εμάς περίπου 3.000.000 έτη φωτός.

Ο αγαπημένος μου γαλαξίας. Και μόνο τα νεφελώματα που βλέπεις σε έναν άλλο γαλαξία αρκεί να τον φωτογραφίσεις..

Photo Credit : Dimitrios Deligeorgopoulos

www.edsro.eu

Ο γαλαξίας του Τριγώνου (γνωστός και ως Μεσιέ 33, Μ33 και NGC 598) είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας σε απόσταση τριών εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό Τρίγωνον. Είναι ο δεύτερος κοντινότερος σπειροειδής γαλαξίας στον γαλαξία μας μετά τον Γαλαξία της Ανδρομέδας και ανήκει στην Τοπική ομάδα γαλαξιών.

Ο Μεσιέ 33 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας χωρίς ράβδο στο κέντρο του, δηλαδή οι βραχίονές του αρχίζουν κατευθείαν από τον πυρήνα του. Από την οπτική μεριά της γης φαίνεται υπό κλίση 54 μοιρών, κάτι που επιτρέπει την εξέταση των βραχιόνων χωρίς να εμποδίζεται από αέρια.Στον πυρήνα του γαλαξία του Τριγώνου υπάρχει εξαιρετικά φωτεινή πηγή ακτίνων Χ με εκπομπή 1,2 × 1039 erg/s, η οποία μεταβάλλεται κατά 20% σε μία περίοδο 106 ημερών. Αυτή η πηγή είναι η ισχυρότερη στην τοπική ομάδα.

Το NGC 604 στο γαλαξία του Τριγώνου

Το εσωτερικό μέρος του γαλαξία αποτελείται από δυο φωτεινούς σπειροειδείς βραχίονες, στους οποίους υπάρχουν πολλές περιοχές σχηματισμού άστρων. Το δέκα τοις εκατό του αερίου του γαλαξία βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση, δηλαδή σε νεφελώματα.Στον γαλαξία του Τριγώνου, τέσσερα νεφελώματα έχουν αριθμούς NGC, τα NGC 588, NGC 592, NGC 595 και NGC 604, ενώ κάποιοι άλλοι λαμπροί κόμβοι έχουν αριθμούς IC. Αυτοί είναι οι IC 131, IC 132, IC 133, IC 134, IC 135, IC 136, IC 137, IC 139-40, IC 142 και IC 143. Το μεγαλύτερο νεφέλωμα, το NGC 604, είναι 5 x 107 λαμπρότερο από τον Ήλιο.

Γύρω στα 54 σφαιρωτά σμήνη έχουν ανιχνευτεί στον γαλαξία Μεσιέ 33, αλλά ο πραγματικός αριθμός εκτιμάται γύρω στα 120 ή και περισσότερα.[9] Η ηλικία τους θεωρείται ότι είναι μικρότερη από αυτήν των αντιστοίχων στο Γαλαξία μας. Τα λαμπρότερα από αυτά που φαίνονται σε ένα τηλεσκόπιο 50 εκατοστών είναι τα C 39, C 27 και C 13. Η υπεριώδης ακτινοβολία που εκπέμπουν τα ογκώδη άστρα αυτού του γαλαξία συγκρίνεται με αυτή των άστρων στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου.

Το 2007, μία μαύρη τρύπα με μάζα 15,7 ηλιακές μάζες εντοπίστηκε με βάση στοιχεία από το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ Τσάντρα. Αυτή η τρύπα, με όνομα Μ33 Χ-7, περιφέρεται γύρω από ένα άστρο κάθε 3,5 μέρες. Είναι η μεγαλύτερη γνωστή αστρική μαύρη τρύπα, που δημιουργήθηκε δηλαδή από την κατάρρευση ενός άστρου.

Η θέση του γαλαξία του Τριγώνου (Μ33) σε σχέση με τον αστερισμό της Ανδρομέδας.

Ο γαλαξίας του Τριγώνου έχει διάμετρο 50.000 έτη φωτός και υπολογίζεται ότι φιλοξενεί 30 με 40 δισεκατομμύρια αστέρες.Αυτά τα μεγέθη κατατάσσουν τον Γαλαξία του Τριγώνου ως το τρίτο μεγαλύτερο μέλος της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών μετά τον Γαλαξία της Ανδρομέδας (1 τρισεκατομμύριο άστρα) και τον Γαλαξία μας (400 δισεκατομμύρια άστρα). Ο LCG 3, γνωστός και ως νάνος των Ιχθύων, είναι ένας πιθανός δορυφόρος του γαλαξία του Τριγώνου. Ο γαλαξίας του Τριγώνου απέχει 750.000 έτη φωτός από τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Το 2012 ανακοινώθηκε ότι ο γαλαξίας της Ανδρομέδας και του Τριγώνου συνδέονται μεταξύ τους με μια γέφυρα υδρογόνου

Η Φθινοπωρινή Γαλακτική Οδος επάνω από την Ευρυτανία.

NGC-281

Το νεφέλωμα εκπομπής NGC-281 ή νεφέλωμα pacman(μοιάζει λίγο) από το Αστεροσκοπειο μου στην Ευρυτανία. Εντοπίζετε στον αστερισμό της Κασσιοπης και βρίσκεται στην Γαλαξιακή σπείρα του Περσέα. Απέχει από εμάς 9500 έτη φωτός η δε διάμετρός του είναι περί τα 48 έτη φωτός.

Bubble Nebula NGC 6822

Tο πανέμορφο νεφέλωμα της Φυσαλίδας(Bubble Nebula NGC 6822),από το μικρο μου αστεροσκοπειο.Το όνομα του είναι εμφανές από την ίδια την φωτογραφία όπου μοιάζει με σαπουνοφουσκα .

Αυτή η φούσκα είναι αποτέλεσμα βίαιας διαστολής αερίων που προκαλείτε από τον καυτό ηλιακό άνεμο ενός κεντρικού νέου αστέρα του SAO 20575 (BD+60 2522).Απέχει από εμάς 7100 έτη φωτός και είναι στον αστερισμό της Κασσιόπης.

Τα δεδομένα είναι από την χθεσινή βραδιά όπου ελήφθησαν 80 λεπτά Υδρογόνο τα οποία προστέθηκαν στα RGB δεδομένα από το 2015.

Ενημέρωση Πελοποννήσου: Ο Διευθυντής του νέου διαστημικού προγράμματος της JPL-NASA “Europa Clipper” κ. Μπάρρυ Γκόλντστεϊν, μίλησε αποκλειστικά στον εκδότη της «Ενημέρωσης Πελοποννήσου» Κώστα Πρώιμο, για την ανωτέρω μεγάλη διαστημική αποστολή και για τους Έλληνες φίλους του…

Ενημέρωση Πελοποννήσου: Ο Διευθυντής του νέου διαστημικού προγράμματος της JPL-NASA “Europa Clipper” κ. Μπάρρυ Γκόλντστεϊν, μίλησε αποκλειστικά στον εκδότη της «Ενημέρωσης Πελοποννήσου» Κώστα Πρώιμο, για την ανωτέρω μεγάλη διαστημική αποστολή και για τους
Έλληνες φίλους του…

Ο Γαλαξίας Ngc-6946 και η supernova SN2017eaw.

Ο Γαλαξίας Ngc-6946 σε έγχρωμη έκδοση LRGB με δεδομένα για χρώμα 90 λεπτών. Ξεχωρίζει ο θάνατος ενός Ήλιου ανάμεσα στα δισεκατομμυρια που έχει. Σε λιγo καιρό αυτή η λάμψη δεν θα υπάρχει.Η supernova SN2017eaw είναι ορατή εύκολα με έντονο πορτοκαλί χρώμα υποδηλωνοντας την εξασθένηση της μετά από τόσους μήνες..Η λήψη έγινε στο αστεροσκοπείο Ευρυτανίας. Ο Γαλαξίας βρίσκεται σε απόσταση 20.000.000 ετών φωτός από εμάς.

Ο NGC 6946 ή Caldwell 12, γνωστός και ως ο γαλαξίας πυροτέχνημα, είναι σπειροειδής γαλαξίας ο οποίος βρίσκεται στα όρια των αστερισμών Κηφεύς και Κύκνος. Απέχει από τη Γη περίπου 20 εκατομμύρια έτη φωτός. Τον ανακάλυψε ο Ουίλιαμ Χέρσελ τις 9 Σεπτεμβρίου 1798. Όπως φαίνεται από τη Γη, ο γαλαξίας βρίσκεται μέσα στο γαλαξιακό πεδίο του Γαλαξία μας, και έτσι η διαστρική ύλη κρύβει μεγάλο μέρος του φωτός του, ενώ ο ίδιος ο NGC 6946 φαίνεται σχεδόν κατά μέτωπο. Έχει διάμετρο περίπου 60.000 ετών φωτός.

Ο NGC 6946 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας ενδιάμεσης μορφολογίας, δηλαδή ανάμεσα σε ραβδωτούς και μη ραβδωτούς σπειροειδείς γαλαξίες. Οι βραχίονές του είναι καλά ορισμένοι (grand-design) και πλούσιοι σε νεφελώματα, όπου γεννιούνται νέα άστρα με μαζικούς ρυθμούς. Στο γαλαξία έχουν αναγνωριστεί τρεις ράβδοι διαφορετικών μεγεθών, μια εξωτερική, μια δευτερεύουσα και μια πυρηνική, της οποίας οι διαστάσεις είναι ίδιες με την περιοχή του πυρήνα στην οποία παρατηρείται αυξημένη γέννεση νέων άστρων. Από πλευράς ακτινικής ταχύτητας, έχει δειχθεί ότι το κεντρικό 1 kpc του γαλαξία είναι ξεχωριστό από τον υπόλοιπο δίσκο.

Το παρατσούκλι του «γαλαξίας πυροτέχνημα» προέρχεται από το γεγονός ότι έχουν παρατηρηθεί σε αυτόν δέκα υπερκαινοφανείς αστέρες από το 1917 (SN 1917A, SN 1939C, SN 1948B, SN 1968D, SN 1969P, SN 1980K, SN 2002hh, SN 2004et, SN 2008S και SN 2017eaw), περισσότεροι από οποιοδήποτε άλλο γαλαξία. O λαμπρότερος ήταν αυτός του 1980, με φαινόμενο μέγεθος + 11,4

Bubble Nebula NGC 6822

Tο πανέμορφο νεφέλωμα της Φυσαλίδας(Bubble Nebula NGC 6822),από το μικρο μου αστεροσκοπειο.Το όνομα του είναι εμφανές από την ίδια την φωτογραφία όπου μοιάζει με σαπουνοφουσκα.

Αυτή η φούσκα είναι αποτέλεσμα βίαιας διαστολής αερίων που προκαλείτε από τον καυτό ηλιακό άνεμο ενός κεντρικού νέου αστέρα του SAO 20575 (BD+60 2522).Απέχει από εμάς 7100 έτη φωτός και είναι στον αστερισμό της Κασσιόπης.

Τα δεδομένα είναι από την χθεσινή βραδιά όπου ελήφθησαν 80 λεπτά Υδρογόνο τα οποία προστέθηκαν στα RGB δεδομένα από το 2015.

Ο γαλαξίας μας το Φθινόπωρο.

Μαγευτικός ο Γαλαξίας μας επάνω από διάφορα σημεία της Ευρυτανίας την Φθινοπωρινή περίοδο.

Εν Εξελίξει η φωτογράφιση του M57 στην Λύρα. Δυο καρέ των 10 λεπτών σε LUM με 6αρι τηλεσκοπιο,μου έδειξαν το ελάχιστο φως από τον μακρινό Γαλαξία PGC 2813726 σε mag 30!!(σύμφωνα με το sky6).

Χθεσινή φωτογράφιση της ξαφνικής καταιγίδας από το αστεροσκοπειο της Ύπατης. Αριστερά στο βάθος το Βελούχι μας ξεπροβάλει στον ορίζοντα.

Φωτογραφίες από την αστροβραδια με καλεσμένους τα μέλη του σκακιστικού ομίλου Καρπενησίου. Έγινε στο παλαιό Μικρο Χωριό Ευρυτανίας.
Αν και είχε Σελήνη και δεν μπορέσαμε να δείξουμε βαθύ ουρανό,ωστόσο είδαμε ωραίες εικόνες από το Φεγγάρι και τον πλανήτη Κρόνο.

Αστροβραδιά Συλλόγου ΑΡΤΕΜΙΣ 2017

Υπέροχη η βραδιά αστρονομίας που έγινε στον προφήτη Ηλία στην Μυρικη. Έγινε παρατήρηση των πλανητών Κρόνου και Δια καθώς και μερικών νεφελωμάτων .

Επίσης έγινε ουρανογραφία με αναγνώριση αστερισμών και συζήτηση επάνω σε θέματα αστρονομίας και αστροφυσικής.

Ευχαριστούμε όλους τους ενδιαφερομενους που ήρθαν και μας τίμησαν,όπως επίσης και τον Δήμο Καρπενησίου που μας έβαλε στις γιορτές του δάσους.

Ραντεβού του χρόνου κάτω από τον σκοτεινό ουρανό της Ευρυτανίας μας με περισσοτερους στόχους από τα βάθη του σύμπαντος.

Νgc 7331

Το πρώτο αρχαίο φως στον ngc 7331 με 2 ώρες lum.

Πίσω του μαζί με πλήθος άλλων Γαλαξιών ,διακρίνουμε και τον Ngc 7337 σε απόσταση 317 εκατομμυρίων ετών φωτός.

Gso rc 150 with AP reducer (F/7)

Atik 16hr.

Ο NGC 7331 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας σε απόσταση 45 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό Πήγασο. Είναι ένας από τους λαμπρότερους γαλαξίες που δεν συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο του Μεσιέ. Εκπέμπει ακτίνες Χ και ραδιοκύματα.

Αυτός ο γαλαξίας μοιάζει πολύ με τον Γαλαξία μας όσον αφορά στη δομή και το μέγεθος σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποκαλείται ο «δίδυμος του Γαλαξία μας». Επιπλέον η εμφάνισή του θυμίζει τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Φαίνεται με κλίση 71 μοιρών.

Οι παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι ο NGC 7331 έχει ένα μεγάλο πυρηνικό εξόγκωμα, το οποίο έχει ακτίνα ίση με το ένα δέκατο του γαλαξία. Η αιτία σχηματισμού του δεν είναι γνωστή. Ένα άλλο μυστήριο είναι το γεγονός ότι το πυρηνικό εξόγκωμα του NGC 7331 περιστέφεται με αντίθετη φορά από τον υπόλοιπο γαλαξία, κατί ασυνήθιστο για γαλαξία. Πιστεύεται ότι η αιτία της ανάδρομης περιστροφής του πυρήνα είναι η συγχώνευση με έναν άλλο γαλαξία.

Επίσης, πιο κοντά στο πυρήνα υπάρχει ένα δίσκος αερίου που περιφέρεται ταχύτερα από το υπόλοιπο γαλαξία. Είναι πλούσιος σε μέταλλα και σχηματίστηκε σχετικά πρόσφατα, πριν περίπου 2 δις χρόνια. Η αναλογία μαγνησίου προς σίδηρου του δακτυλίου δείχνει ότι το πιο πρόσφατο συμβάν αστρογένεσης είχε μεγάλη διάρκεια.

Ένα συμβάν αστρογέννεσης έλαβε χώρα και στον ίδιο τον αστρόμορφο πυρήνα. Όμως, η αναλογία μαγνησίου προς σιδήρου δείχνει ότι το συμβάν είχε μικρότερη διάρκεια. Επίσης, ο πυρήνας πιστεύεται ότι φιλοξένει μια μαύρη τρύπα ή πυκνή συγκέντρωση αστέρων με μάζα 5·108 ηλιακές μάζες. Πιστεύεται ότι είναι η πηγή των ραδιοκυμμάτων και των ακτίνων Χ που εκπέμπει ο γαλαξίας.

Ποσειδωνας Και Πλουτωνας

Απόψε έχοντας Φεγγάρι έβαλα μόνο την οδηγητική κάμερα (asi120) και πήρα 2 μακρινά αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος. Ο Πλανήτης Ποσειδώνας με τον μεγαλύτερο δορυφόρο του ανάμεσα σε άλλους τον Τρίτωνα,σε απόσταση 4.349.178.924 χιλιομέτρων και τον μακρινό μας Πλούτωνα σε απόσταση 4.993.594.426 χιλιομέτρων.

Gso RC 150mm

Asi 120 mc

10X15 sec subs

Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος, κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο μοιάζει με πράσινο δίσκο. Στην αστρονομία συμβολίζεται με την τρίαινα

Ανακαλυμμένος στις 23 Σεπτεμβρίου 1846, ο Ποσειδώνας ήταν ο πρώτος πλανήτης που βρέθηκε σύμφωνα με μαθηματική πρόβλεψη και όχι από εμπειρικές παρατηρήσεις. Οι απροσδόκητες μεταβολές στην τροχιά του Ουρανού οδήγησε τον Αλέξ Μπουβάρντ να συμπεράνει ότι η τροχιά του υπόκειται σε βαρυτική διαταραχή από έναν άγνωστο πλανήτη. Ο Ποσειδώνας στη συνέχεια παρατηρήθηκε από τον Γιόχαν Γκότφριντ Γκάλε σε απόσταση μικρότερη από μία μοίρα από τη θέση που προέβλεψε ο Ουρμπέν Λεβεριέ, και ο μεγαλύτερος δορυφόρος του, ο Τρίτωνας, ανακαλύφθηκε λίγο αργότερα, αν και κανένα των υπόλοιπων 12 δορυφόρων του πλανήτη δεν ανιχνεύτηκε τηλεσκοπικά μέχρι τον 20ο αιώνα. Τον Ποσειδώνα έχει επισκεφθεί ένα μόνο διαστημόπλοιο, το Βόγιατζερ 2, το οποίο πέταξε από τον πλανήτη στις 25 Αυγούστου 1989.

Ο Ποσειδώνας έχει παρόμοια σύνθεση με τον Ουρανό, ενώ και οι δύο έχουν συνθέσεις που διαφέρουν από εκείνες των μεγαλύτερων γιγάντων αερίων, Δία και Κρόνου. Η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα, ενώ είναι παρόμοια με του Δία και του Κρόνου στο ότι αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, μαζί με τα ίχνη υδρογονανθράκων και, ενδεχομένως, του αζώτου, περιέχει μεγαλύτερο ποσοστό των «πάγων», όπως νερό, αμμωνία και μεθάνιο. Οι αστρονόμοι κατηγοριοποιούν ενίοτε τους Ουρανό και Ποσειδώνα ως «γίγαντες πάγου», προκειμένου να τονίσουν τις διακρίσεις αυτές. Το εσωτερικό του Ποσειδώνα, όπως και του Ουρανού, αποτελείται κυρίως από πάγο και βράχους. Ίχνη μεθανίου στις εξώτερες περιοχές του πλανήτη ευθύνονται εν μέρει για την μπλε εμφάνιση του πλανήτη.

Σε αντίθεση με τη σχετικά ήρεμη ατμόσφαιρα του Ουρανού, η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι αξιοσημείωτη για τα ενεργά και ορατά καιρικά φαινόμενα της. Όταν το Βόγιατζερ 2 προσέγγισε τον Ποσειδώνα, για παράδειγμα, στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη υπήρχε μία μεγάλη σκοτεινή κηλίδα, συγκρίσιμη με τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα στο Δία. Αυτές οι καιρικές συνθήκες καθοδηγούνται από τους ισχυρότερους συνεχείς ανέμους κάθε πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, καθώς καταγράφονται ταχύτητες ανέμου τόσο υψηλές όσο 2.100 χιλιόμετρα ανά ώρα. Λόγω της μεγάλης απόστασης από τον Ήλιο, η εξωτερική ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι ένα από τα πιο κρύα μέρη στο ηλιακό σύστημα, με τη θερμοκρασία στις κορυφές σύννεφων να πλησιάζουν τους -218 °C (55 K). Ωστόσο, η θερμοκρασία στο κέντρο του πλανήτη είναι περίπου 5.400 Κ (5.000 °C). Ο Ποσειδώνας έχει ένα αχνό και κατακερματισμένο σύστημα δακτυλίων, οι οποίοι είχαν ανιχνευτεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, όμως, ήταν αναμφισβήτητα η ύπαρξή τους επιβεβαιώθηκε μόνο το 1989 από το Voyager 2.

Ο Πλούτωνας (επίσημη ονομασία 134340 Πλούτωνας), είναι ένας πλανήτης νάνος του Ηλιακού συστήματος και το μεγαλύτερο αντικείμενο στη Ζώνη του Κάιπερ. Όπως και άλλα αντικείμενα της Ζώνης του Κάιπερ, ο Πλούτωνας αποτελείται κατά κύριο λόγο από πέτρωμα και πάγο, και η μάζα του είναι σχετικά μικρή, περίπου το 1/6 της μάζας της Σελήνης και έχει το 1/3 του όγκου της. Βρίσκεται στα εξωτερικά τμήματα του συστήματος, και έτσι χαρακτηρίζεται από πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.

Ο Πλούτωνας φαίνεται από τη Γη ως αστέρας 15-ου μεγέθους. Η πραγματική του διάμετρος ισούται με 2.370 χλμ. ή με το 0,18 της γήινης. Η μάζα του είναι, σύμφωνα με μετρήσεις του 2006, 1.305 ± 0.007 ×1022 kg, δηλαδή μόλις ίση προς το 0,0021 της γήινης και 5 φορές μικρότερη από αυτή της Σελήνης. Η ταχύτητα περιστροφής στον Ισημερινό του, είναι μόλις 47,18 χλμ/ώρα και το ημερονύκτιό του έχει διάρκεια 6 ημέρες και 9 ώρες της Γης, αλλά οι μακρές ημέρες του φωτίζονται μόνο με λυκόφως.

Η μέση απόσταση του Πλούτωνα από τον Ήλιο είναι 39,48 αστρονομικές μονάδες, δηλαδή 5.906.000.000 χιλιόμετρα, ενώ η περιφορά του γύρω από τον Ήλιο συμπληρώνεται σε 248,09 γήινα έτη. Ωστόσο, λόγω της μεγάλης εκκεντρότητας της τροχιάς του, που είναι η μεγαλύτερη των πλανητών και ισούται με 0,24880766, ο Πλούτωνας στο περιήλιο πλησιάζει τον Ήλιο περισσότερο από τον Ποσειδώνα, σε απόσταση 4,5 δισεκ. χλμ., ενώ στο αφήλιο απομακρύνεται από τον Ήλιο σε απόσταση 7,4 δισεκ. χλμ. Εξάλλου, η τροχιά του Πλούτωνα παρουσιάζει και τη μεγαλύτερη κλίση ως προς την εκλειπτική και είναι ίση με 17,14°. Έτσι, όταν ο Πλούτωνας θεωρούνταν ακόμα πλανήτης, η θέση του "τελευταίου" πλανήτη του ηλιακού συστήματος εναλλασσόταν μεταξύ Ποσειδώνα και Πλούτωνα, καθώς η τροχιά του πρώτου μπαίνει "μέσα" από την τροχιά του δεύτερου, χωρίς ωστόσο να υπάρχει πιθανότητα να συγκρουστούν ποτέ, λόγω συγχρονισμού (τροχιακή απήχηση) των τροχιών Ποσειδώνα και Πλούτωνα 3:2 (για κάθε τρεις περιστροφές του Ποσειδώνα ο Πλούτωνας πραγματοποιεί δύο).

Το Νεφέλωμα του Αετού (M16)

Το Νεφέλωμα του Αετού (M16) μετά την πρόσθεση 2 ωρών υδρογόνου στην ήδη υπάρχουσα λήψη rgb με dslr.

Gso RC 150mm

Atik 16hr

Canon 500d mod

AP reducer f/7

Heq 5 pro

Το νεφέλωμα του Αετού (γνωστό και ως Μεσιέ16, M16, NGC 6611 και IC 4703) είναι ένα ανοικτό αστρικό σμήνος και μέσα σε ένα νεφέλωμα εκπομπής σε απόσταση περίπου 7.000 ετών φωτός στον αστερισμό Όφις. Οφείλει το όνομά του στο σχήμα του, που μοιάζει με αετό με ανοιχτά φτερά. Ήταν θέμα μίας από τις γνωστότερες φωτογραφίες που τράβηξε το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ (ΔΤΧ), η οποία απεικονίζει πυλώνες αερίου και σκόνης δημιουργίας μέσα στο νεφέλωμα.

Το νεφέλωμα του αετού είναι μέρος ενός διάχυτου νεφελώματος εκπομπής ή περιοχή ΗΙΙ, που έχει τον αριθμό καταλόγου IC 4703. Ο πύργος αερίου που φαίνεται έχει ύψος σχεδόν 10 έτη φωτός. Το νεφέλωμα έχει διάμετρο περίπου 55 με 70 έτη φωτός και μέσα σε αυτή την περιοχή γεννώνται ακόμη άστρα. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 7.000 ετών φωτός, στον βραχίονα του Τοξότη ή Τοξότη-Τρόπιδος. Το κοντινό νεφέλωμα Ωμέγα βρίσκεται περίπου στην ίδια απόσταση και μπορεί να ανήκουν και τα δύο στο ίδιο γιγάντιο σύμπλεγμα αερίων.

Το ανοικτό σμήνος έχει διάμετρο περίπου 15 έτη φωτός και ηλικία μόλις 5,5 εκατομμυρίων ετών, με τα λαμπρότερα μέλη να είναι άστρα φασματικού τύπου Ο6. Είναι ένα από τα φωτεινότερα ανοικτά σμήνη. Το λαμπρότερο άστρο του ανοικτό σμήνους έχει μέγεθος +8,24 και είναι ορατό με καλά κιάλια.

Το νεφέλωμα του Αλτήρα

Το νεφέλωμα του Αλτήρα (M27) με πρόσθεση νέων χθεσινών δεδομένων ha και Oiii επάνω στην υπάρχουσα rgb φωτογραφία .

Το Νεφέλωμα του Αλτήρα (Dumbbell Nebula), γνωστό και ως Μεσιέ 27 (Μ27) ή NGC 6853, είναι ένα συγκεκριμένο πλανητικό νεφέλωμα στον αστερισμό Αλώπηξ σε ουρανογραφικές συντεταγμένες: ορθή αναφορά α = 19h:59min:36sec και απόκλιση δ = +22°.43΄.16΄΄ (εποχή 2000.0). Αποτελεί ένα από τα γνωστότερα και πιο «αναγνωρίσιμα» νεφελώματα τέτοιου είδους στους γήινους ουρανούς. Απέχει περίπου 1.360 έτη φωτός από τη Γη. Το απόλυτο μέγεθός του υπολογίζεται σε -0,6 και η μέγιστη διάμετρός του σε 2,9 έτη φωτός.

Το Νεφέλωμα του Αλτήρα υπήρξε το πρώτο πλανητικό νεφέλωμα που ανακαλύφθηκε. Ο αστρονόμος που το ανεκάλυψε ήταν ο Γάλλος Σαρλ Μεσιέ, το έτος 1764. Με φαινόμενο μέγεθος 7,5 και φαινόμενη διάμετρο περίπου 8 × 5,6 λεπτά του τόξου, είναι ορατό με κιάλια και δημοφιλής στόχος για παρατήρηση από ερασιτέχνες αστρονόμους με μικρά τηλεσκόπια.

Gso rc6 -Astro Physics CCDT67 Reducer (F/6)

Canon 500d full mod+cls filter

Ts off axis guider-asi 120mc

Heq5 pro

4X30 minutes+8Χ30 min darks(2 hours exposure)

Nebulocity-Photoshop cs6

2X1200 sec HA

2X1200 sec OIII

Ευρυτάνες αστρονόμοι στην Κεφαλονιά.

Με επιτυχία πραγματοποιηθηκε η συμμετοχή του συλλόγου ερασιτεχνικής αστρονομίας Ευρυτανίας Άρτεμις στο 2ο Θερινό Σχολείο Φυσικής-Αστροφυσικής στην Κεφαλονιά. Εκπροσωπήθηκε από τον αντιπρόεδρο του συλλόγου και αστροφωτογράφο Κ.Δεληγεωργόπουλο Δημ'ητριο όπου και μετέφερε στα παιδιά την γνώση του στα πεδία της αστροφωτογραφησης και την λειτουργία και χρήση των τηλεσκοπίων. Μαζί του ο Σύλλογος ερασιτεχνών αστρονόμων Φθειωτιδας με τον πρόεδρο του Κ Φάνη Σμάνη και η Εταιρία Αστρονομίας και διαστήματος Βόλου με τον Κ Λουκά Ζαχείλα.

Ο Δήμος Κεφαλονιάς κατόπιν στενής συνεργασίας με την Ένωση Ελλήνων Φυσικών και το Τοπικό Παράρτημα Κεφαλλονιάς, λειτούργησε με επιτυχία το 1ο Θερινό Σχολείο Φυσικής – Αστροφυσικής το 2016 με αντικείμενο την Επιστήμη της Φυσικής της Αστροφυσικής και των σύγχρονων επιτευγμάτων τους, για μαθητές της Β’βάθμιας εκπαίδευσης (επιπέδου αποφοίτων Β’ Γυμνασίου έως και Β’ Λυκείου). Επιδιώκοντας να καταστεί το Θερινό Σχολείο θεσμός για τους νέους μας, προετοιμάζεται η λειτουργία του 2ου Θερινού Σχολείου για το έτος 2017 το οποίο προγραμματίζεται για το διάστημα Κυριακή 25 Ιουνίου 2017 έως και Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017.

Στόχος του προγράμματος είναι να εισαχθούν οι συμμετέχοντες μαθητές στον μαγικό κόσμο των επιτευγμάτων και ανακαλύψεων της επιστήμης της φυσικής και της αστροφυσικής, τα οποία αλλάζουν άρδην τη ζωή του ανθρώπου σε όλες του τις εκφάνσεις, επηρεάζοντας πολλές άλλες επιστήμες. Με τη συμμετοχή και μαθητών από άλλα σχολεία της χώρας με μέριμνα της ΕΕΦ, τα παιδιά της Κεφαλλονιάς θα έχουν την ευκαιρία ανάπτυξης δεσμών μεταξύ τους με κοινό τόπο την αγάπη τους για την επιστήμη, την καλλιέργεια εξωστρέφειας και την ανταλλαγή απόψεων και αναζητήσεων. Βασική επιδίωξη του θερινού σχολειου είναι η διδασκαλία της φυσικής και αστροφυσικής να καταστήσει τους μαθητές ικανούς να εκτιμούν το φυσικό κόσμο και να συμβάλουν στη λήψη αποφάσεων σχετικών με τις μεταβολές, που η ανθρώπινη δραστηριότητα επιφέρει σε αυτόν, χρησιμοποιώντας την επιστημονική γνώση, αναγνωρίζοντας ερωτήματα και εξάγοντας συμπεράσματα που βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα.

Το περιεχόμενο της διαδραστικής διδασκαλίας του Θερινού Σχολείου, δεν υποκαθιστά την εκπαιδευτική ύλη που διδάσκεται στις επίσημες βαθμίδες της ελληνικής εκπαίδευσης, αλλά επεκτείνει το ενδιαφέρον των μαθητών σε αντικείμενα γνώσης άγνωστα προς αυτά και τους εισαγάγει σε ανώτερα επίπεδα επιστημονικής αναζήτησης. Ο Δήμος Κεφαλονιάς σε συνεργασία με το Τοπικό Παράρτημα Κεφαλλονιάς της ΕΕΦ, με την αμέριστη υποστήριξη του Διευθυντή Περιφερειακής Διεύθυνσης Β’ βάθμιας Εκπαίδευσης κ, Μαρκάτου, έχουν προετοιμάσει τη λειτουργία του 2ου Θερινού Σχολείου προκειμένου να γίνει γνωστή στους επιλέξιμους μαθητές και να συγκεντρωθούν οι αιτήσεις συμμετοχής μετά των απαιτούμενων δικαιολογητικών (αίτηση συμμετοχής, υπεύθυνη Δήλωση γονέα/κηδεμόνα).

Ο συνολικός αριθμός των συμμετεχόντων μαθητών από τα σχολεία της Κεφαλλονιάς και όλη την επικράτειά της αναμένεται να ανέλθει περίπου στους 60 μαθητές – μαθήτριες. Με μέριμνα της Ενωσης Ελλήνων Φυσικών αναμένεται να συμμετάσχουν έως 20 επιπλεόν μαθητές από την υπόλοιπη χώρα. Οι εισηγητές που θα μετακινηθούν από διάφορα σημεία της χώρας για τις διαλέξεις αναμένεται να είναι 17 στον αριθμό συμπεριλαμβανομένων και των εκπροσώπων της ΕΕΦ.

Το νεφέλωμα της Ημισελήνου

Το νεφέλωμα της Ημισελήνου(NGC-6888) στον αστερισμό του Κύκνου. Με δεδομένα περίπου 4 ωρών σε L-HA-G-B.

Photo Credit : Dimitrios Deligeorgopoulos

www.edsro.eu

Telescope:Gso RC6''

Imager:Atik 16HR

Lum : 80 minutes

Ha : 60 minutes

Green: 60 minutes

Blue :60 minutes

Guide:Ts off axis-Asi 120 mc

Το NGC 6888 (γνωστό και ως νεφέλωμα του μηνίσκου) είναι νεφέλωμα στον αστερισμό Κύκνος, σε απόσταση 4.700 ετών φωτός. Δημιουργήθηκε από τους ισχυρούς αστρικούς ανέμους του αστέρα Βολφ-Ραγιέ WR136, οι οποίοι προσκρούουν στα αέρια που απέβαλε το άστρο όταν ήταν ερυθρός γίγαντας.

Το νεφέλωμα εκπέμπει ακτίνες Χ από την περιφέρειά του. Το ανακάλυψε ο Ουίλιαμ Χέρσελ το 1792.

Αν και έχει φαινόμενο μέγεθος +7,6, είναι ιδιαίτερα αχνό και απαιτείται η χρήση φίλτρου UHC ή OIII για να παρατηρηθεί με μικρό τηλεσκόπιο.

Αν και δεν είμαι πολύ fun των star trails έκανα την πρώτη προσπάθεια εχθές 23-6-2017 στο αστεροσκοπείο μου την ώρα που το τηλεσκόπιο φωτογράφιζε το νεφέλωμα της Ημισελήνου(NGC-6888).Μάλλον αρχίζει να μου αρέσει. Η επόμενη θα είναι στο βουνό που βλέπετε (Βελούχι 2340m).Καλό καλοκαίρι.

Dimitrios Deligeorgopoulos Photography.

Nikon D-7000--Tokina 11mm f/2.8

Τα πρώτα δεδομένα με το καινούργιο setup έρχονται. Ο Μ82 γαλαξίας σε LUM 6X10 και Ha 3X15(red)λεπτά εκθέσεων.

Οι πρώτες φωτογραφίες της διαστημοσυσκευης JUNO κόβουν την ανάσα και αναδίδουν ομορφιά και δέος από τον πλανήτη Δια.

Jupiter’s south pole as seen by Juno at altitude of 32,000 miles (52,000 kilometers). Photograph: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/Betsy Asher Hall/Gervasio Robles

Juno has captured it’s first close-up images of Jupiter and they show us a stunning Jovian world riddled with chaotic weather storms. Images show cyclones as big as 870 miles (1,400 km) in diameter swirling over Jupiter’s north and south poles.

a 53 day timelapse of Juno’s journey. Photograph: Credits: NASA/SWRI/MSSS/Gerald Eichstädt/Seán Doran

Juno went into Jupiter’s orbit in July with a goal of seeing through the cloudy atmosphere and provide insights into how the planet formed. The $1.1bn probe has survived a six-year, 2.8 billion km journey and now orbits around the planet’s north and south poles.

A closeup of the North polar region of Jupiter. Photograph: MSSS/SwRI/JPL-Caltech/NASA

www.galaxymonitor.com