Ζωδιακό Φως.

Απόψε ο ουρανός είχε μεγάλη διαύγεια και έτσι πήγα μια βόλτα στο βουνό από την μεριά του Αγίου Νικολάου στην Ευρυτανια. Αν και ήθελα να πάρω τον Αστερισμό του Ωρίωνα σε ένα πλάνο αποτύπωσα πάνω από το χωριό την Αφροδίτη ,τον Γαλαξία μας και τον Γαλαξία της Ανδρομέδας σε απόσταση 2.5 εκατομμυρίων ετών φωτός. Άλλα χωρίς να το θέλω αποτύπωσα για πρώτη φορά κάτι που ήθελα από καιρό να το κάνω. Στην 1η και 3η φωτογραφία φαίνεται μια απαλή λωρίδα διάχυτου φωτός,φαρδιά κάτω δεξιά και σταδιακώς να στενεύει προς τα πάνω αριστερά. Επιτέλους φωτογράφησα το Ζωδιακό Φως. Είναι μεσοαστρικη σκόνη μεταξύ των πλανητών και του ηλίου μας,Ο ήλιος φωτίζει αυτήν την σκόνη στο διάστημα και ιδού το αποτέλεσμα.

Το λεγόμενο ζωδιακό φως κατατάσσεται στα ουράνια φαινόμενα. Κατά τους μήνες Ιανουάριο μέχρι Απρίλιο κατ΄ έτος, μετά τη λήξη του λυκόφωτος γίνεται ορατό στον δυτικό πάντα ορίζοντα ένα υπόλευκο και διάχυτο, πολύ ζωηρό φως σε μορφή τριγωνικής στήλης που εκτείνεται κατά μήκος της εκλειπτικής. Το ύψος του φωτός αυτού στην Ελλάδα φαίνεται να περιορίζεται στις 50°. Ανάλογο τέτοιο φως παρατηρείται και στον ανατολικό ορίζοντα, προ του λυκαυγούς, κατά τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις αυτό το φως ονομάζεται ζωδιακό φως.

Το ζωδιακό φως προέρχεται από την ανάκλαση του ηλιακού φωτός υπό σωματιδίων που ως αραιός κονιορτός (σκόνη) βρίσκονται διαχυμένα στο χώρο μεταξύ των πλανητών και κυρίως από τον Ήλιο μέχρι τον Άρη. Από το σχήμα που παίρνει το ζωδιακό φως συνάγεται ότι το «κονιορτώδες» αυτό νέφος είναι φακοειδές και ότι το επίπεδο της τροχιάς της Γης είναι το επίπεδο συμμετρίας του.

Καλό σας βράδυ.

Σε 2 μέρες έχουμε έκλειψη παρασκιάς στην πανσέληνο. Η αποψινή μας Σελήνη από την σοφίτα μου. 

Χρήση φίλτρου υδρογόνου στα 7 νανομετρα (Ha).

Beroflex 400mm f/6.3-ASI 120mc.

50 frames photostack.

Ο πυρήνας του νεφελώματος της Ροζέτας

Ο πυρήνας του νεφελώματος της Ροζέτας (Caldwell 49) από το αστεροσκοπειο.

Παλιά και καινούργια data σε normal και false bi-color.

Gso Rc6

Astro-professional triplet 80

Canon 500 mod.

Photo Credit : Dimitrios Deligeorgopoulos

Το νεφέλωμα της Ροζέτας ή του Ρόδακα (γνωστό και ως Caldwell 49) είναι μεγάλη περιοχή ΗΙΙ (μορφή νεφελώματος) στον αστερισμό Μονόκερως. Απέχει από τη Γη περίπου 5.000 - 5.200 έτη φωτός και έχει διάμετρο περίπου 130 έτη φωτός. Η μάζα του υπολογίζεται σε περίπου 10.000 ηλιακές μάζες. Το ανοικτό σμήνος NGC 2244 σχετίζεται με το νεφέλωμα. Η ακτινοβολία από τα μέλη του σμήνους απορροφάται από τα αέρια του, τα οποία στη συνέχεια ιονίζονται και εκπέμπουν την επιπλέον ενέργεια με τη μορφή ακτινοβολίας. Οι ισχυροί αστρικοί άνεμοι του μελών του σμήνους έχουν σχηματίσει μια κοιλότητα στο κέντρο του νεφελώματος. Το νεφέλωμα έχει τους ακόλουθους αριθμούς NGC: 2237 (ο οποίος συχνά χρησιμοποιείται για όλο το νεφέλωμα), 2238, 2239 και 2246, ο καθένας αντιστοιχεί σε διαφορετικό τμήμα του νεφελώματος.

Το κεντρικό σμήνος ανακάλυψε ο Τζον Φλάμστηντ το 1690, και στη συνέχεια ξανά από τον Ουίλιαμ Χέρσελ. Η νεφελότητα ανακαλύφθηκε από τους Τζον Χέρσελ, Μαρθ και Λιούις. Ο Έντουαρντ Έμερσον Μπάρναρντ το φωτογράφησε τη δεκαετία του 1890. Το νεφέλωμα έχει φαινόμενη διάμετρο τρεις φορές μεγαλύτερη από τη Πανσέληνο και σε ουρανούς με φωτορύπανση απαιτείται η χρήση φίλτου UHC για να γίνει ορατό. Είναι δημοφιλής στόχος για αστροφωτογράφηση, καθώς φαίνεται πολύ πιο εντυπωσιακό απ'ότι με το μάτι.