Wasp-32b

Αγαπητοί φίλοι του διαστήματος σας παρουσιάζω την 2η μου καταγραφή διέλευσης εξωπλανήτη σε ένα άλλο αστρικό σύστημα. Με πολλά προβλήματα κατά την καταγραφή της διέλευσης του λόγο καιρού. Ο εξωπλανητης αυτός ονομάζεται Wasp-32b και βρίσκεται ανάμεσα στους Ιχθύες και το Κήτος. Είναι περίπου στο μέγεθος του πλανήτη Δια και περιστρέφεται γύρω από το άστρο του σε εξαιρετικά κοντινή απόσταση σε 2,7 μόλις ημέρες(Hot Jupiter).Η καταγραφή έγινε στις 20-12-2018 από το αστεροσκοπειο ARTEMIS και η διέλευση είχε διάρκεια 145 λεπτά.

Inf
o.
-------------Planet--------------------------------
WASP-32b: A transiting hot Jupiter planet orbiting a lithium-poor, solar-type star
Discovered in 2010
Mass 3.6 ( -0.07 +0.07 ) MJupiter
Orbital Period 2.71865 (± 8e-05) day
Eccentricity 0.018 (± 0.0065)
Radius 1.18 ( -0.07 +0.07 ) RJupiter
Inclination 85.3 (± 0.5) deg
Update 2010-10-11
Detection Method Primary Transit
Primary transit 2455151.054 (± 0.0005) JD
--------------------------------Star-------------------
Spectral type G
Apparent magnitude V 11.3
Mass 1.1 (± 0.03) MSun
Age —
Effective temperature 6100.0 (± 100.0) K
Radius 1.11 (± 0.05) RSun
Metallicity [Fe/H] -0.13 (± 0.1)

Εξωηλιακός πλανήτης ή εξωπλανήτης ονομάζεται κάθε πλανήτης που δεν ανήκει στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα, δεν περιφέρεται δηλαδή γύρω από τον Ήλιο. Μέχρι τη δεκαετία του 1990 οι πλανήτες αυτοί ήταν αποκλειστικά θέμα των θεωρητικών της Μικροκοσμογονίας και των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας. Η ύπαρξή τους ή μη, ήταν από καιρό ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα της Αστρονομίας, όμως δεν υπήρχαν τεχνικά μέσα με αρκετή ισχύ για να εντοπιστούν. Οι ανακαλύψεις όμως της δεκαετίας του 1990 άλλαξαν ριζικά το σκηνικό: Το 1992 ανακαλύφθηκαν οι πρώτοι τέτοιοι πλανήτες, να περιφέρονται γύρω από τον πάλσαρ PSR 1257+12, από τους Αλεκσάντερ Βόλσταν και Frail, και το 1995 οι πρώτοι εξωηλιακοί πλανήτες γύρω από ένα συνηθισμένο αστέρα όπως ο Ήλιος (τον 51 Πηγάσου), από τους Μισέλ Μαγιόρ και Ντιντιέ Κελόζ.

Διαστημικά σώματα με τα ακριβή χαρακτηριστικά εξωηλιακών πλανητών φαίνεται να υπάρχουν και εκτός των ηλιακών συστημάτων και πιθανολογείται πως οι ελεύθεροι αυτοί πλανήτες ακολουθούν διαφορετικό μοντέλο σχηματισμού από αυτό ενός κλασικού πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά.

Σήμερα (Δεκέμβριος 2018) είναι γνωστοί 3.912 εξωηλιακοί πλανήτες σε 2.915 πλανητικά συστήματα από τα οποία 648 έχουν πάνω από ένα πλανήτη. Ο αριθμός αυτός μεταβάλλεται γρήγορα, καθώς νέες ανακαλύψεις προστίθενται κάθε λίγο. Ο κλάδος του κυνηγιού πλανητών είναι ένας από τους γρηγορότερα αναπτυσσόμενους της αστρονομίας, και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλο και περισσότερων επιστημόνων, αλλά και σημαντικές επενδύσεις σε εξοπλισμό και κονδύλια. Οι ανακαλύψεις αυτές είναι όλες, πλην μίας, έμμεσες, δηλαδή τα σώματα αυτά δεν είναι παρατηρήσιμα με τηλεσκόπιο, εξαιτίας των τεράστιων αποστάσεών τους από τη Γη (δεκάδες έτη φωτός απέχουν οι πλησιέστεροι). Ανιχνεύσιμες είναι μόνο οι φασματοσκοπικές (συνήθως), φωτομετρικές ή αστρομετρικές μεταβολές που επιφέρει η κίνησή τους γύρω από τους αστέρες τους στο φως ή τη θέση των αστέρων αυτών.

Βάσει αστρονομικών εκτιμήσεων τον Νοέμβριο του 2013 και σε σχέση με τα δεδομένα της διαστημικής αποστολής Κέπλερ , εκτιμήθηκε πως ενδεχομένως να υπάρχουν έως και 40 δισεκατομμύρια εξωπλανήτες παρομοίου μεγέθους με την Γη στις κατοικήσιμες ζώνες εντός του ίδιου Γαλαξία όπου βρίσκεται η Γη,11 δισεκατομμύρια εκ των οποίων μπορεί να περιστρέφονται γύρω από αστέρες παρομοίου τύπου με τον Ήλιο.

Κομήτης 46P/Wirtanen

Καλησπέρα σας. Άλλος ένας επισκέπτης φωτογραφηθηκε χθες στην αστροφαρμα μου .Βλέπετε τον Κομήτη 46P/Wirtanen ο οποίος θα δεσπόζει λαμπερός μέχρι τα τέλη του Δεκεμβρίου χαμηλά στον Νότιο-ανατολικό ορίζοντα. Επίσης καταγράφτηκε η κίνηση του σε σχέση με τους αστέρες πίσω του σε διάστημα 40 λεπτών.

 Η απόσταση του από την Γη αυτήν την στιγμή είναι 15.727.000 χιλιόμετρα. Ο πυρήνας του έχει διάμετρο 1.2 χιλιόμετρα. Η λήψη έγινε από το Αστεροσκοπειο Artemis.

Η φωτογραφία με τον κομήτη 46P/Wirtanen επάνω από το Καρπενήσι έγινε παγκόσμια ημερήσια επιστημονική φωτογραφία για την Γη.(EPOD ,Service of USRA).Ειμαι πολύ χαρούμενος και τους ευχαριστώ.

Supernovae 2018ivc in M77

Αγαπητοί αστρόφιλοι καλησπέρα. Εχθές κατέγραψα έναν πρόσφατο υπερκαινοφανή αστέρα (supernova) όπου ανακαλύφθηκε πριν 20 μέρες κοντά στον πυρήνα του Γαλαξία M77 ο οποίος εντοπίζετε στον αστερισμό του Κήτους σε απόσταση 46.970.000 ετών φωτός. Αυτήν την στιγμή η έκρηξη είναι σε μέγεθος 14.Η καταγραφή έγινε στο αστεροσκοπειο Ευρυτανίας ARTEMIS.

GSO RC150 mm -FR AP (f/5)

ATIK 16HR

ASI120 MC Guide.

HEQ5 PRO

LUM 5X10 MINUTES

Maxim DL6

www.edsro.eu

Ο όρος υπερκαινοφανείς αστέρες ή σουπερνόβα (supernova) αναφέρεται σε διάφορους τύπους εκρήξεων που συμβαίνουν στο τέλος της ζωής των αστέρων κατά τις οποίες παράγουν εξαιρετικά φωτεινά αντικείμενα, αποτελούμενα από πλάσμα, (ιονισμένη ύλη) και των οποίων η αρχική φωτεινότητά τους στη συνέχεια αδυνατίζει μέχρι του σημείου της αφάνειας μέσα σε λίγους μήνες.

Υπάρχουν δύο διαφορετικοί δρόμοι για αυτή την κατάληξη: είτε όταν ένας αστέρας μεγάλης μάζας παύει να παράγει ενέργεια στον πυρήνα του, οπότε και καταρρέει κάτω από τη δύναμη της ίδιας του της βαρύτητας (περίπτωση υπερκαινοφανούς Τύπου Ib και Τύπου II), είτε όταν ένας λευκός νάνος, ήδη συρρικνωμένος και παγωμένος αστέρας, που απορροφά το υλικό (τη μάζα) από ένα συνοδό αστέρα όταν φτάσει στο κρίσιμο όριο απορρόφησης μάζας, το λεγόμενο Όριο Τσαντρασεκάρ (Chandrasekhar), οπότε και θα υποστεί ομοίως θερμοπυρηνική έκρηξη καταρρέοντας κάτω από τη δύναμη της βαρύτητας (περίπτωση υπερκαινοφανούς Τύπου Ia). Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η θερμοπυρηνική έκρηξη εκτινάσσει μεγάλο μέρος του αστρικού υλικού με μεγάλη δύναμη και ταχύτητα που υπερβαίνει τα 3.000 χλμ/δευτερόλεπτο (ή τα 10,8 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα), προς όλες τις κατευθύνσεις. Θεωρείται μάλιστα ότι η λάμψη τέτοιων εκρήξεων είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή ολόκληρου του γαλαξία.

Η έκρηξη υπερκαινοφανούς δημιουργεί ένα κύμα στον γύρω χώρο, αφήνοντας ένα είδος νεφελώματος που είναι γνωστό ως υπόλειμμα υπερκαινοφανούς. Οι εκρήξεις σουπερνόβα είναι η κύρια πηγή όλων των βαρύτερων του οξυγόνου στοιχείων, και η μοναδική πηγή πολλών σημαντικών στοιχείων. Για παράδειγμα, όλο το ασβέστιο στα οστά μας και όλος ο σίδηρος του οργανισμού μας έχουν παραχθεί σε κάποια έκρηξη υπερκαινοφανούς, εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Η έκρηξη μεταφέρει αυτά τα βαρέα στοιχεία στο μεσοαστρικό χώρο, εμπλουτίζοντας τα μοριακά νέφη (αστρική σκόνη ή αστρόσκονη) που αποτελούν την πρώτη ύλη για τον σχηματισμό των αστέρων και των πλανητών. Αυτή η διαδικασία εμπλουτισμού είναι που καθόρισε τη σύνθεση του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, και τελικά έκανε εφικτή τη χημεία της ζωής στη Γη. Κάθε άτομο του σώματός μας, κάθε μόριο του αέρα που αναπνέουμε, δημιουργήθηκαν σε ένα άστρο και έφτασαν ως εδώ με μια έκρηξη υπερκαινοφανούς. Κατά μία έννοια, είμαστε κυριολεκτικά «παιδιά των αστεριών».

Η έκρηξη υπερκαινοφανούς δημιουργεί ασύλληπτα μεγάλες θερμοκρασίες, και κάτω από τις σωστές συνθήκες, οι αντιδράσεις σύντηξης που λαμβάνουν χώρα μπορούν να δημιουργήσουν ορισμένα από τα βαρύτερα στοιχεία, όπως το καλιφόρνιο.

Οι επιπτώσεις μιας πολύ κοντινής έκρηξης σουπερνόβα θα ήταν καταστροφικές για τη ζωή πάνω στη Γη. Το ωστικό κύμα από μια τέτοια έκρηξη μπορεί να καταστρέψει το προστατευτικό στρώμα του όζοντος. Χωρίς το όζον η ζωή στη στεριά και στα ρηχά νερά θα είναι εκτεθειμένη στις υπεριώδεις ακτινοβολίες, οι οποίες καταστρέφουν το DNA των ζωντανών οργανισμών. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει τα αστέρια αυτά να βρίσκονται σε απόσταση ίση ή μικρότερη από 500 έτη φωτός. Μέχρι στιγμής στην ανθρώπινη ιστορία, καμία έκρηξη σουπερνόβα δεν ήταν τόσο κοντά. Η πιο κοντινή έκρηξη που παρατηρήθηκε στην Ιστορία της ανθρωπότητας σημειώθηκε το 1054 στον αστερισμό Ταύρο και ξέσπασε από απόσταση 6.300 ετών φωτός. Στην Προϊστορία, η έκρηξη που δημιούργησε τον αστέρα νετρονίων Geminga στον αστερισμό Δίδυμοι πρέπει να έγινε σε απόσταση 510 ετών φωτός από τη Γη. Υπολογίζεται πως στα επόμενα 1.000 χρόνια κάποια από τα αστέρια που απέχουν μόλις μερικές εκατοντάδες έτη φωτός, όπως ο Betelgeuse που απέχει από εμάς 640 έτη φωτός, θα εκραγούν πιθανότατα ως υπερκαινοφανείς.

Wasp-52b Test Drive.

Αγαπητοί φίλοι του διαστήματος σας παρουσιάζω την πρώτη μου καταγραφή πλανήτη σε ένα άλλο ηλιακό σύστημα. Με πολλά προβλήματα κατά την καταγραφή της διέλευσης του λόγο ενισχυμένου αέρα που είχε σαν αποτέλεσμα οι λήψεις να βγαίνουν κουνημένες. Ο εξωπλανητης αυτός ονομάζεται Wasp-52b . βρίσκεται σε απόσταση 456,62 ετών φωτός στον Πήγασο ,είναι περίπου στο μέγεθος του πλανήτη Δια και περιστρέφεται γύρω από το άστρο του σε 1,75 μόλις ημέρες(Hot Jupiter). Μια καλή αρχή για συμμετοχή του παρατηρητηριου σε έρευνα. Έχω βεβαία ακόμα πολύ δρόμο για βελτίωση των τεχνικών λήψης και επεξεργασίας .

Space & Earth Bound

Karpenissi Potamia Evrytania Greece.

2 layer photo-merge.

Sky>>Nikon D-7000-Tokina 11-16 pro @ 11mm.

Ground >>Xiaomi redmi 5 plus.

Κομήτης 21P/Giacobini–Zinner

Μια γρήγορη φωτογράφηση του επισκέπτη-Κομήτη 21P/Giacobini–Zinner σε απόσταση 67.335 εκατομμυριων χιλιομέτρων από την Γη.Η λήψη έγινε μέσα από την πόλη του Καρπενησίου.

Nikon D-7000

Beroflex 400mm telephoto lens

9X30 sec @ iso 1600

www.edsro.eu

Ανακαλύφθηκε από τον Michel Giacobini (από τη Νίκαια, Γαλλία), ο οποίος παρακολούθησε τον κομήτη στον αστερισμό του Υδροχόου στις 20 Δεκεμβρίου 1900. 

Παρατηρήθηκε άλλες 2 φορές αργότερα από τον Ernst Zinner (από το Bamberg της Γερμανίας) ενώ παρατηρούσε μεταβλητούς αστέρες κοντά στη Beta Scuti στις 23 Οκτωβρίου 1913.

Κατά τη διάρκεια των εμφανίσεων του, ο Giacobini-Zinner μπορεί να φθάσει περίπου στο 8ο μέγεθος, αλλά το 1946 υποβλήθηκε σε μια σειρά από εκρήξεις που το έκαναν τόσο φωτεινό που έφτασε το 5ο μέγεθος. Είναι το αρχικο σώμα που προκαλεί την βροχή μετεωριτών <Giacobinids> (επίσης γνωστό ως Δρακοντίδες).

Ο Giacobini-Zinner ήταν ο στόχος του διαστημικού σκάφους International Cometary Explorer, ο οποίος πέρασε από την ουρά του στις 11 Σεπτεμβρίου 1985. 

Ο πυρήνας του κομήτη εκτιμάται ότι έχει διάμετρο 2,0 χιλιομέτρων.

Το Τρισχιδές νεφέλωμα (Μ20)

Το πανέμορφο Τρισχιδές νεφέλωμα (Μ20) εχθές από το αστεροσκοπειο μου με τα δεδομένα που έχω μέχρι σημερα. Η φωτογραφία είναι προσωρινή εφόσον θα εμπλουτιστεί με νέα δεδομένα αυτήν την περίοδο.

www.edsro.eu

1 ώρα LUM

1 ώρα HA

1.5 ώρες RGB apo DSLR(2016).

Το Τρισχιδές Νεφέλωμα (γνωστό και ως Μεσιέ 20, M20 και NGC 6514) είναι ένα νεφέλωμα σε απόσταση περίπου 6.000 ετών φωτός στον αστερισμό Τοξότης. Το όνομά του σημαίνει ότι είναι χωρισμένο σε τρία μέρη. Το αντικείμενο αποτελεί ένα συνδυασμό από ένα ανοικτό σμήνος αστέρων, ένα νεφέλωμα εκπομπής (το κόκκινο μέρος), ένα νεφέλωμα ανακλάσεως (η μπλε περιοχή) και ένα σκοτεινό νεφέλωμα (τα «κενά» στο νεφέλωμα εκπομπής που ευθύνονται για την εμφάνιση του νεφελώματος), γνωστό και ως Barnard 85.

Το τρισχιδές νεφέλωμα ήταν αντικείμενο ερευνών από τους αστρονόμους χρησιμοποιώντας το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ το 1997. Το ΔΤΧ χρησιμοποίησε φίλτρα που απομόνωναν την εκπομπή από άτομα υδρογόνου, ιονισμένα άτομα θείου και διπλά ιονισμένα άτομα οξυγόνου. Οι εικόνες συνδυάστηκαν σε μία ψευδόχρωμη σύνθετη εικόνα που δείχνει πως το νεφέλωμα θα έμοιαζε στο μάτι.

Οι κοντινές εικόνες δείχνουν ένα πυκνό νέφος σκόνης και αερίου, του οποίου είναι ένα αστρικό βρεφοκομείο γεμάτο με άστρα στην φάση του εμβρύου. Αυτό το νέφος βρίσκεται περίπου 8 έτη φωτός μακρυά από το κεντρικό άστρο του νεφελώματος. Ένας αστρικός πίδακας εξέχει από την κορυφή του νέφους και έχει μήκος περίπου 0,75 έτη φωτός. Η πηγή του πίδακα είναι ένα νεαρό αστρικό αντικείμενο βαθιά μέσα στο νέφος. Οι πίδακες είναι τα χρησιμοποιημένα αέρια της αστρικής δημιουργίας. Η ακτινοβολία από το κεντρικό άστρο του νεφελώματος κάνει τον πίδακα να ακτινοβολεί.

Αυτή η εικόνα δείχνει επίσης ένα νέφος που μοιάζει με δάκτυλο δεξιά του πίδακα. Η κορυφή δείχνει κατευθείαν προς το άστρο που τροφοδοτεί το Τρισχιδές νεφέλωμα με ενέργεια. Αυτό το νέφος αποτελεί ένα εξέχον παράδειγμα εξαερωμένου αεριώδους σφαιριδίου (γνωστά και ως EGG). Αυτό το νέφος έχει επιζήσει επειδή η μία άκρη του είναι ένας κόμβος αερίου που είναι αρκετά πυκνός για να αντέξει τη διάβρωση από την έντονη αστρική ακτινοβολία.

Τον Ιανουάριο του 2005, το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer ανακάλυψε 30 άστρα σε φάση εμβρύου και 120 νεογέννητα άστρα που δεν είναι ορατά σε εικόνες τραβηγμένες στο οπτικό φως.

Η απόσταση του νεφελώματος είναι αρκετά αβέβαιη, με τις τιμές να ποικίλουν από 2.200 έτη φωτός μέχρι 9.000 έτη φωτός, η οποία δίνεται από το Χαμπλ. Ο Sky Catalog 2000 και οι Archinal και Hynes δίνουν μία ενδιάμεση τιμή 5.200 ετών φωτός και ο CR O’DELL υπολόγισε το 1963 ότι απέχει 7.600 έτη φωτός. Τέλος, η βάση δεδομένων WEBDA δίνει μία τιμή 3.140 ετών φωτός.

Το κόκκινο νεφέλωμα εκπομπής με το νεαρό αστρικό σμήνος κοντά στο κέντρο του περιβάλλεται από ένα μπλε νεφέλωμα ανάκλασης το οποίο είναι αρκετά εμφανές στη βορειότερη άκρη του.

Όπως συμβαίνει συχνά με τα νεφελώματα, ο υπολογισμός του μεγέθους διαφέρει σημαντικά· οι τιμές κυμαίνονται από 6,3 μέχρι 9. Αυτό οφείλεται μερικώς διότι το υπάρχον άστρο HD 196692, γνωστό και ως HN 40 και ADS 10991 είναι ένα πολλαπλό σύστημα με συνολικό μέγεθος 7. Τα λαμπρότερα συστατικά έχουν μέγεθος 7,6, 10,7 και 8,7 και είναι πολύ καυτά με φασματικό τύπο Ο5. Ο Sky Catalogur 2000.0 προσθέτει ακόμη τέσσερα αχνότερα μέλη. Αυτό το άστρο βρίσκεται στη δυτική μεριά του σμήνους αστέρων. Στη βορειότερη άκρη βρίσκεται το HD 164514, ένας λευκός υπεργίγαντας με φαινόμενο μέγεθος +7,42, το οποίο επίσης δυσκολεύει την υπολογισμό της λαμπρότητας του.

M16 EAGLE nebula-Pillars of Creation .

Πυλώνες της Δημιουργίας.

Photo Credit: Dimitrios Deligeorgopoulos

Astrotek Space Observatory Evrytania Greece.

Wide 2018 edition

Ο όρος Πυλώνες της Δημιουργίας (Pillars of Creation) αναφέρεται σε μια φωτογραφία που λήφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ. Απεικονίζει διαστρικά αέρια και σκόνη στο Νεφέλωμα του Αετού, τα οποία έχουν τη μορφή προβοσκίδας ελέφαντα. Η φωτογραφία λήφθηκε την 1η Απριλίου του 1995 και είναι μια από τις δέκα καλύτερες φωτογραφίες από το Χαμπλ, σύμφωνα με το Space.com. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τους αστρονόμους Τζεφ Χέστερ και Πολ Σκόουεν του Πανεπιστημίου της Αριζόνα.

Οι Πυλώνες της Δημιουργίας δεν υπάρχουν πια. Το 2007, αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι καταστράφηκαν από το εκρηκτικό κύμα ενός υπερκαινοφανή αστέρα πριν από περίπου 6.000 χρόνια. Λόγω της πεπερασμένης ταχύτητας του φωτός, αυτή τη στιγμή από τη Γη μπορεί να παρατηρηθεί η προσέγγιση του εκρητικού κύματος στους Πυλώνες. Για να γίνει ορατή η πλήρης καταστροφή τους, θα χρειαστεί τουλάχιστον μια χιλιετία.

Οι Πυλώνες της Δημιουργίας αποτελούνταν από κρύο μοριακό υδρογόνο και σκόνη, τα οποία διαβρώνονταν από την φωτοεξάτμιση που προκαλούσε η υπεριώδης ακτινοβολία που προερχόταν από κοντινά θερμά αστέρια. Ο αριστερός πυλώνας είχε μήκος τεσσάρων ετών φωτός. Οι προεξοχές των πυλώνων που μοιάζουν με δάχτυλα είχαν μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό του Ηλιακού μας συστήματος.

Το νεφέλωμα της Καρδιάς (IC-1805)

Το νεφέλωμα της Καρδιάς (IC-1805) με νέα επεξεργασία από νέα και παλιά δεδομένα. Η λήψη έγινε από αστεροσκοπειο μου στην Ευρυτανία.

Το Νεφέλωμα της Καρδιάς,(IC 1805) βρίσκεται περίπου 7500 έτη φωτός μακριά από τη Γη και βρίσκεται στον Γαλαξιακο βραχίονα του Περσέα στον αστερισμό της Κασσιόπης. Ανακαλύφθηκε από τον William Herschel στις 3 Νοεμβρίου 1787.Πρόκειται για ένα νεφέλωμα εκπομπής που αποτελείτε από λαμπερό ιονισμένο αέριο υδρογόνου και πιο σκοτεινές λωρίδες σκόνης.

Το πολύ φωτεινότερο μέρος αυτού του νεφελώματος (ο κόμπος στο αριστερό άκρο) ονομάζετε ξεχωριστά ως NGC 896, επειδή αυτό ήταν το πρώτο μέρος του νεφελώματος που ανακαλύφθηκε.

Ο έντονος κόκκινος φωτισμός στο νεφέλωμα δημιουργείται από την ακτινοβολία που προέρχεται από μια μικρή ομάδα αστέρων κοντά στο κέντρο του. Αυτό το ανοικτό σύμπλεγμα από αστέρια, γνωστό ως Melotte 15, περιέχει μερικά φωτεινά αστέρια σχεδόν 50 φορές τη μάζα του Ήλιου μας αλλά και πολύ πιο αμυδρά αστέρια που αποτελούν μόνο ένα κλάσμα της μάζας του Ήλιου μας.

NGC-281

Το νεφέλωμα εκπομπής NGC-281 ή νεφέλωμα pacman(μοιάζει λίγο) από το Αστεροσκοπειο μου στην Ευρυτανία. Εντοπίζετε στον αστερισμό της Κασσιοπης και βρίσκεται στην Γαλαξιακή σπείρα του Περσέα. Απέχει από εμάς 9500 έτη φωτός η δε διάμετρός του είναι περί τα 48 έτη φωτός.

Σύνθεση RGB+HA 2 ωρες.

Αστροβραδιά στο πλάισιο των γιορτών Δάσους.

Με επιτυχία έγινε η αστροβραδια εχθές 8-8-2018 στον Προφήτη Ηλία στην Μυρικη με πάρα πολλούς αστροφιλους αρκετά περισσότερους από όσους περιμέναμε. Έγινε επίδειξη των πλανητών Αφροδίτης-Δια-Κρόνου-Αρκαθώς και ουρανογραφία. 

Έπειτα έγινε συζήτηση επάνω στην αστρονομία-κοσμολογία. Ευχαριστούμε όλους όσους ήρθανε να μαθουνε και να δούνε ουσιαστικά πράγματα σχετικά με τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ κόσμο όπου ζούμε.Θα σας περιμένουμε στις επόμενες αστροβραδιες μας (Θα είμαστε και πιο οργανωμένοι :) :) .)

Η φωτογραφία είναι από εχθές όπου όλοι είμαστε κάτω από τον Γαλαξία μας.Θα ακολούθηση και Timelapse.

Δημήτρης-Μανώλης-Θανάσης.

Η μεγαλύτερη σε διάρκεια Έκλειψη Σελήνης του αιώνα.

Η Αποψινή μεγαλύτερη σε διάρκεια του αιώνα Έκλειψη Σελήνης ,στην σημερινή συνάντηση των αστροφιλων από την Ευρυτανία στο Χαλίκι λίγο έξω από το Καρπενήσι. Περάσαμε πολύ ωραία. Ευχαριστούμε όσους ήρθανε.

Ένα άλλο ιδιαίτερο φαινόμενο σε μια Ολική Έκλειψη Σελήνης,είναι βέβαια οτι μπορείς να δεις τον Γαλαξία μας. Αυτό αποτύπωσα μέσα από τον Φακό μου εχθές εδώ στους σκοτεινούς ουρανούς τις Ευρυτανίας μας,κάτι που είναι αδύνατο σε περίπτωση της Πανσελήνου.

Nikon D-7000-Nikon 18-135 mm F/4

9 frames average photostack.

Iso 3200 15 seconds.

www.edsro.eu

Dimitrios Deligeorgopoulos Astro-Photography.

Χθεσινή φωτογραφία του πλανήτη Αρη από την αστροφαρμα μου ,ο οποίος είναι στην πιο κοντινή απόσταση ως προς την Γη μας τα τελευταία 15 χρόνια σε απόσταση 57.650.000 χιλιόμετρα.Μια αμμοθύελλα πλανητικής έκτασης ,η οποία λαμβάνει χώρα στον κόκκινο πλανήτη τις τελευταίες εβδομάδες μας αποτρέπει να δούμε λεπτομέρειες στην επιφάνεια του.

Η φωτογραφία ελήφθη μέσα από τηλεσκόπιο 6 ιντζων.

Άρτεμις - Σύλλογος Φίλων Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Ευρυτανίας.

Σας γνωρίζουμε ότι στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φίλων Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Ευρυτανίας που έλαβε χώρα το Σάββατο 14 Ιουλίου 2018, μετά από συζήτηση κάτω από το αρχαίο φως των Αστεριών αποφασίστηκε η εκλογή του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, όπως παρακάτω:

   Πρόεδρος: Δεληγεωργόπουλος Δημήτριος.

   Αντιπρόεδρος: Ζάρας Αθανάσιος.

   Γραμματέας: Λάππα Βασιλική.

   Ταμίας: Κοπανάκης Εμμανουήλ.

   Μέλος: Καγιάρας Νικόλαος.

   Μέλος: Κεχριμπάρης Κωνσταντίνος.

   Μέλος: Παντέρα Αναστασία.

Η βραδιά ήταν εξαιρετική με αρκετούς επισκέπτες. Έγινε επίδειξη των πλανητών Δια,Κρόνου και Αρη καθώς και άλλες (Γ)αστρονομικές :) :)δραστηριοτητες.

Παραθέτω μια φωτογραφία από την χθεσινή βραδιά.

Ραντεβού στην επόμενη αστροβραδια στις γιορτές Δάσους του Δήμου.

Ο Γαλαξίας της Δίνης Μ 51

Ο Γαλαξίας της Δίνης Μ51 με τον νέο πλέον εξοπλισμό σε LRGB(HA) με διάρκεια συνολικής 

έκθεσης 4 ωρών με την προσθήκη και του Υδρογονου..

Η λήψη έγινε απο το αστεροσκοπειο Ευρυτανίας.

Εδω βλέπουμε την περιοχή γύρω από τον Μ51 γαλαξία της Δίνης. Βλέπουμε πίσω του στο σύμπαν αρκετούς γαλαξίες σε διάφορες αποστάσεις με τον μακρινότερο λίγο παραπάνω από 1 δισεκατομμυριο έτη φωτός. Φωτογραφικά λοιπόν βλέπουμε πίσω στον χρόνο γύρω στο 8% της ηλικίας του σύμπαντος .

Φωτογράφηση πλανητών και ο Αρης πιο κοντά τέλος Ιουλίου.

15ήμερο πλανητών ξεκινάει στην αστροφαρμα. Ξεκίνησα με τον πλανήτη Κρόνο και Δια εχθές καθώς βγαίνουν πιο νωρίς.

 Την τιμητική θα την έχει βεβαία ο πλανήτης Αρης καθώς βρίσκετε στην κοντινότερη απόσταση στην Γη αυτές τις μέρες. Επίσης βλέπουμε και τους δορυφόρους Τηθύς και Ρέα στον Κρόνο ενώ την Ευρώπη στον Δια.

Η λήψη έγινε μέσα από τηλεσκόπιο μεγέθους 6 ιντζων.

Ο σεληνιακός κρατήρας Petavius

Ο σεληνιακός κρατήρας Petavius από την Αστροφαρμα μου.Η γραμμή που βλέπετε από τα βουνά στο κέντρο(1,7 χιλ υψος) μέχρι το χείλος του κρατήρα είναι μια χαράδρα που Δημιουργήθηκε από λάβα και έχει μήκος 80 χιλιόμετρα.

Petavius

Συντεταγμένες 25.3 ° S 60.4 ° E

Διάμετρος 177 χλμ

Βάθος 3,4χλμ

Ο Πεταβίος είναι ένας μεγάλος κρατήρας σε σεληνιακό αντίκτυπο που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του Mare Fecunditatis, κοντά στο νοτιοανατολικό σεληνιακό άκρο. Επισυνάπτεται στο βορειοδυτικό χείλος ο μικρότερος κρατήρας Wrottesley. Στα νοτιοανατολικά είναι το Palitzsch, ο Vallis Palitzsch και ο Hase. Μακρύτερα προς τα βόρεια είναι ο μεγάλος κρατήρας Vendelinus. Ο Petavius ​​φαίνεται επιμήκιος όταν τον βλέπουμε από τη Γη λόγω της προοπτικης.

Το εξωτερικό τοίχωμα του Petavius ​​είναι ασυνήθιστα ευρύ σε αναλογία με τη διάμετρο και εμφανίζει διπλό χείλος κατά μήκος της νότιας και της δυτικής πλευράς. Το ύψος του χείλους ποικίλλει κατά 50% από το χαμηλότερο σημείο και ένας αριθμός κορυφογραμμών ακτινοβολεί προς τα έξω από το χείλος. Το δάπεδο του κυρτού κρατήρα έχει ανασηκωθεί από τη ροή της λάβα και εμφανίζει ένα σύστημα rille που ονομάζεται Rimae Petavius. Τα μεγάλα κεντρικά βουνά είναι ένα περίοπτο σχηματισμό με πολλαπλές κορυφές, αναρρίχηση 1,7 χιλιομέτρων πάνω από το έδαφος. Ένα βαθύ ρήγμα ξεκιναει από τις κορυφές προς το νοτιοδυτικό χείλος του κρατήρα.

Ο νέος σελιδοδείκτης του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αστρονόμων Φθιώτιδας με εικόνες που έχουν ληφθεί από τα τηλεσκόπιά του.

Δίας 6-6-2018.

Χθεσινή λήψη του πλανήτη Δία από το αστεροσκοπείο μου στην Ευρυτανία.

 Ξεχωρίζουμε άνετα δύο από τους τέσσερις μεγαλύτερους δορυφόρους που έχει, την Ευρώπη και την Ιω. Το αποτέλεσμα που βλέπετε είναι 800 στακαρισμενα καρέ από σύνολο 8000.

Το σφαιρικό σμήνος Μ-13

Aλλο ένα πανέμορφο αντικείμενο στον Γαλαξία μας.Το σφαιρικό σμήνος Μ-13 στον αστερισμό του Ηρακλή είναι από τα πιο όμορφα σμήνη που μπορείς να παρατηρήσεις με τηλεσκόπιο ,ακόμα και με κιάλια. Απέχει απο εμάς 25.000 έτη φωτός και αποτελείτε από περίπου 300.000 αστέρες.

Κάτω αριστερά της φωτογραφίας βλέπουμε και ένα μακρινό γαλαξία τον NGC-6207.Aπέχει περίπου 60 εκατομμύρια έτη φωτός από την Γη. Η διάμετρός του υπολογίζεται σε 60.000 έτη φωτός.Τον ανακάλυψε ο αστρονόμος Ουίλιαμ Χέρσελ στις 16 Μαΐου 1787. Το 2004 παρατηρήθηκε στον γαλαξία ένας υπερκαινοφανής, ο SN 2004A.

Ίσως άμα ψάξετε να βρείτε και άλλους πιο μακρινούς γαλαξίες βαθια στα βαθη του συμαντος.Το αφηνω σε εσας.:) :)

Απεικόνιση δύο πολύ μακρινών γαλαξιών οι οποίοι φαίνονται Φωτογραφικά δίπλα από το σφαιρωτό σμήνος Μ13 του Ηρακλή. Ο ngc 6207 σε απόσταση 60 εκατομμυρίων ετών φωτός και ο IC 4617 σε απόσταση 495 εκατομμύριων ετών φωτός περίπου. Η λήψη έγινε στο Αστεροσκοπείο Ευρυτανίας.

Λήψη από την αστροφαρμα μου στην Ευρυτανία.

Gso rc6+FR@f/6

Canon 500d modifid full spectrum+UHC filter

Asi 120mc+off axis guider

Heq5 pro

10X15 minutes lights+12 darks.

supernova SN2017EAW

Καλησπέρα σας.Eδώ βλέπουμε τον Γαλαξία ngc 6946 τον οποίο είχα φωτογραφίσει το 2017. Σε αυτόν τον Γαλαξία εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο είχε λάβει χώρα η supernova SN2017EAW την οποία και φωτογράφισα. 

Μετά από μία ειδική επεξεργασία που έκανα ώστε να αφαιρεθούν όλα τα αστέρια που είναι εντός του Γαλαξία μας φαίνεται καθαρά η λαμπρότητα αυτού του υπερκαινοφανούς Αστέρα η οποία είναι εξίσου Λαμπερή με τα αστέρια τα οποία βρίσκονται εντός του Γαλαξία μας και είναι πάρα πολύ κοντά μας από 60 έως πεντακόσια έτη φωτός. Σκεφτείτε ότι αυτός ο γαλαξίας απέχει από μας περίπου 23 εκατομμύρια έτη φωτός οπότε αναλογιστείτε το μέγεθος της έκρηξης αυτού του υπερκαινοφανούς Αστέρα.

Συντήρηση και λειτουργία συστήματος μελέτης Ηλιακών κηλίδων <ARTEMIS>

Κοπή πίτας του Συλλόγου αστρονομίας Ευρυτανίας (Αρτεμις)

Κοπή πίτας του Συλλόγου αστρονομίας Ευρυτανίας (Αρτεμις) παρουσία μικρών και μεγάλων. Πλανητική Βασιλόπιτα Δίας φυσικά από την Κ.Αλέκα.Και του χρόνου με Υγεια.

Η προσγείωση των πλευρικών πυραύλων της Space x από ερασιτεχνικό βιντεο.

Μια νέα διαστημική εποχή ξεκινά.

Η τελευταία εικόνα του starman στην πορεία του για ηλιοκεντρική τροχιά κοντά στον Αρη.